تأثیر کاربرد درازمدت کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد و شاخص‎های رقابتی ریحان و کنجد در الگوهای مختلف کاشت

به‎منظور بررسی سودمندی کشت مخلوط ریحان (Ocimum basilicum L.) و کنجد (Sesamum indicum L.) در کاربرد دراز‎مدت کودهای آلی، آزمایشی مزرعه‎ای به‎صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. کود در شش سطح شامل 20 و 40 تن در هکتار لجن فاضلاب و کمپوست زباله شهری غنی‎شده با 50 درصد کود شیمیایی مورد نیار خاک، تیمار فقط کود شیمیایی (100 کیلوگرم در هکتار اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم) و شاهد (عدم کاربرد کود) در کرت‎های اصلی و نسبت‎های مختلف کاشت در پنج سطح شامل :P1 تک‎کشتی ریحان، :P2 75% ریحان + 25% کنجد، P3: 50% ریحان + 50% کنجد، P4: 25% ریحان + 75% کنجد و P5: تک‎کشتی کنجد در کرت‎های فرعی قرار گرفتند. با توجه به معنی‎دار بودن اثر متقابل کود در ترکیب کاشت، ترکیب‎های کشت 25% ریحان + 75 % کنجد و 50% ریحان +50 % کنجد در کاربرد 40 تن لجن فاضلاب غنی‎شده در هکتار از بیشترین عملکرد اقتصادی (بیش از 4090 کیلوگرم در هکتار) و نسبت برابری زمین (به‎ترتیب 21/1LER=  و 29/1LER= )ّ برخوردار بودند. همچنین، حداکثر ضریب ازدحام نسبی ریحان و کنجد به‎ترتیب 68/1K=  و 07/2K=  به کاربرد 40 تن در هکتار لجن فاضلاب غنی‎شده تعلق داشت. در بین ترکیب‎های مختلف کاشت، حداکثر ضریب ازدحام نسبی کنجد (54/1K= ) در ترکیب 25% کنجد + 75% ریحان مشاهده شد. حداکثر ضریب غالبیت ریحان (27/0+A=) و کنجد (44/0+A= ) به‎ترتیب به کشت مخلوط 25% ریحان + 75 % کنجد و 25% کنجد + 75% ریحان در کاربرد 40 تن لجن فاضلاب غنی‎شده در هکتار اختصاص داشت. در مجموع، کنجد و ریحان به‎ترتیب در الگوی کاشت 25% کنجد + 75% ریحان و 25% ریحان + 75% کنجد تحت تیمارهای مختلف کودی با برخورداری از ضریب غالبیت مثبت، گونه غالب بودند.